Hoewel George Hendrik Breitner vooral bekend staat om zijn stadsgezichten, heeft hij altijd een voorliefde gehad voor paarden. Al van jongs af aan tekent hij de statige dieren. Ze trekken weer zijn aandacht wanneer hij in 1885 voor de tweede keer Drenthe bezoekt. Hij logeert in Hooghalen en ziet daar paard en boer hard aan het werk. Net als de andere Haagse School-schilders gebruikt hij donkere, grauwe kleuren, maar zijn werkwijze is anders. Breitner schildert met losse toetsen en vegen. Die brengt hij impulsief en dik aan. De schilder toont een uitzonderlijk talent voor het vastleggen van beweging. Dankzij de diagonale compositie lijkt het net alsof de zwoegende boer en zijn paard aan onze ogen voorbijtrekken. Maar de hectiek van het stadleven lokt Breitner terug naar het Westen. Hij keert terug naar Amsterdam en schildert daar vele stadsgezichten met hetzelfde gevoel voor beweging. Grauw en grijs blijft zijn voornaamste kleurenpalet. Hij werft zo’n faam met zijn kleurgebruik dat de Amsterdammers een nieuw gezegde aannemen. Wanneer het in Amsterdam grijs weer is, zeggen ze: “’t Is echt Breitnerweer!”